چکیده: (1442 مشاهده)
مقدمه: دیابت قندی یک بیماری است که به نقطه خطرناکی رسیده است. امروزه نزدیک به 500 میلیون زن و مرد در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند. گالیک اسید (Gal) بر دیابت تأثیر میگذارد.
هدف: مطالعه حاضر به ارزیابی تأثیر گالیک اسید و متفورمین بر سطح گلوکز، انسولین، تستوسترون، هورمون لوتئینیکننده (LH)، هورمون تحریککننده فولیکولی ((FSH، شمارش اسپرم، شاخصهای آنتیاکسیدانی و تغییرات بافتشناسی بیضه موش دیابتی القا شده با MGO میپردازد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 50 موش نر بالغ NMRI با وزن 30-25 گرم و سن 3 تا 4 ماه به طور تصادفی به پنج گروه مساوی تقسیم شدند (هر گروه 10 راس). (i) کنترل (حامل، نرمال سالین)، (ii) MGO (600 میلیگرم/کیلوگرم/روز) به صورت خوراکی به مدت 28 روز، (iii) Gal (50 میلیگرم/کیلوگرم/روز)، (iv) MGO+Gal، و (v) MGO+met (200 میلیگرم/کیلوگرم/روز). Gal و met پس از ایجاد دیابت به مدت 21 روز متوالی به صورت خوراکی تجویز شد. نمونه خون در 24 ساعت پس از آخرین دوزهای درمان گرفته شد. ارزیابی بافتی بیضه انجام و تعداد اسپرم اپیدیدیم به دست آمد. شاخصهای آنتیاکسیدانی، گلوکز، انسولین،LH ، FSH و تستوسترون اندازهگیری شد.
نتایج: در گروه MGO در مقایسه با گروه کنترل، انسولین و گلوکز به طور قابل ملاحظهای بالاتر بود (001/0p = ). همچنین سطح LH (04/0p = ) و مالوندیآلدئید (01/0p = ) بالاتر بود. با این حال، سطح تستوسترون (01/0p = )، قطر لولههای منیساز، ارتفاع اپیتلیال، تعداد اسپرم، فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (02/0p = ) و حجم بیضه (01/0p = ) پایینتر بود. نتایج نشان داد که Gal و met اثرات MGO را بهبود بخشیدند.
نتیجه گیری: این یافتهها نشان میدهد که حیوانات دریافتکننده MGO دیابتی شدهاند. بر اساس نتایج، Gal و met میتوانند به طور موثری از ابتلا به دیابت ناشی از MGO در موش جلوگیریکنند. اثر Gal معادل و گاهی بهتر از متفورمین بود.