دوره 20، شماره 5 - ( 3-1401 )                   جلد 20 شماره 5 صفحات 364-357 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (1032 مشاهده)
مقدمه: شاخص تجزیه DNA اسپرم (DFI) یکی از معیارهای سلامت باروری مردان است که بر نتایج تکنیک­های کمک باروری (ART) تأثیر می­گذارد. به نظر می­رسد تلاش برای به دست آوردن اسپرم بالغ با کیفیت بالا ضروری است. تکنیک­های پیشرفته انتخاب اسپرم مانند تزریق فیزیولوژیکی اسپرم درون سیتوپلاسمی (PICSI)، پتانسیل زتا، میکروسیالی در این زمینه محبوبیت یافته است.
هدف: هدف از این مطالعه مقایسه اثر پتانسیل زتا و انتخاب اسپرم PICSI در بدست آوردن اسپرم با یکپارچگی DNA بهتر بود.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی، 48 بیمار شرکت کردند که شریک مرد در نمونه انزال خود DFI اسپرم بالا داشتند و زن در سلامت باروری طبیعی قرار داشت. برای هر بیمار، نمونه مایع منی با پتانسیل زتا و تکنیک­های PICSI آماده­سازی شد، سپس DFI اسپرم منی شسته شده با آزمایش پراکندگی کروماتین اسپرم (SCD) با نمونه­های زتا و PICSI مقایسه شد.
نتایج: داده­ها نشان داد که هر دو پتانسیل زتا و تکنیک PICSI باعث کاهش DFI اسپرم در مقایسه با نمونه مایع منی شد (001/0 p برای هردو). علاوه بر این، تفاوت آماری معنی­داری در DFI اسپرم بین PICSI و نمونه بالقوه زتا وجود دارد (01/0 > p).
نتیجه­ گیری: مطالعه حاضر نشان داد که هر دو پتانسیل زتا و PICSI می­توانند منجر به اسپرم با یکپارچگی DNA بهتر شوند. با این حال، به نظر می­رسد PICSI در این زمینه از پتانسیل زتا برتر است.

 
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.