چهارشنبه 14 آذر 1403
[Archive]
دوره 21، شماره 6 - ( 4-1402 )
جلد 21 شماره 6 صفحات 508-499 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rezaeilarijani S, Hosseini S M, Ekrami B. Study of different doses of zinc oxide nanoparticles by intraperitoneal and gavage methods on testicular tissue in Wistar rats: An experimental study. IJRM 2023; 21 (6) :499-508
URL: http://ijrm.ir/article-1-2564-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-2564-fa.html
بررسی دوزهای مختلف نانوذرات اکسید روی به روش داخل صفاقی و گاواژ بر روی بافت بیضه موش صحرایی ویستار: یک مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1402; 21 (6) :499-508
چکیده: (637 مشاهده)
مقدمه: نانوذرات اکسید روی (ZnO-NPS) به طور گستردهای در زندگی انسانها مورد استفاده قرار میگیرند. با این حال، آنها عوارض جانبی بر سلامت انسان دارند.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی دوزهای مختلف نانوذرات اکسید روی بر روی بافت بیضه بود.
مواد و روش ها: 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (12-10 هفته، 20 ± 220 گرم) به 7 گروه 5 تایی شامل گروه کنترل (موش‌ها روزانه با آب مقطر گاواژ می‌شدند)، گروه شم (موش‌ها هفته‌ای دو بار دوز به صورت داخل صفاقی آب مقطر را دریافت می‌کردند)، گروه نانوذرات اکسید روی تزریق نانوذرات اکسید روی از طریق داخل صفاقی (دوزهای mg/kg 25، 50 و 100 وزن بدن، دو بار در هفته) و گاواژ (دوزهای mg/kg 150 و 200 وزن بدن در روز) تقسیم شدند. تمام مراحل آزمایش در 4 هفته انجام شد. و سپس تستوسترون سرم و مالوندیآلدئید بافتی و سطوح قدرت آنتیاکسیدانی کاهنده آهن اندازهگیری شد و همچنین ارزیابی هیستوپاتولوژیک بیضهها انجام شد.
نتایج: یافته‌های هیستوپاتولوژیک نشان داد در گروهی که دوز mg/kg 25 نانوذرات اکسید روی را دریافت کردند، جمعیت سلولی اسپرمها کاهش پیدا کرد، گروهی mg/kg 50 و mg/kg 100 نانوذرات اکسید روی دریافت کردند، علاوه بر کاهش جمعیت سلولی اسپرمها ،ادم، پرخونی و دژنراسیون واکوئلی مشاهده شد. بیشترین میزان ضایعات در دوز mg/kg 200 مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان سطوح قدرت آنتیاکسیدانی کاهنده آهن و سطوح تستوسترون در گروه کنترل مشاهده شد. دوز mg/kg 100 نانوذرات اکسید روی از طریق تزریق داخل صفاقی و دوز گاواژ mg/kg 150 نانوذرات اکسید روی، دوزهای مناسبی برای ایجاد مدل ضایعات تناسلی مردانه هستند.
نتیجه گیری: بنابراین نانوذرات از عوامل مضر بر روی دستگاه تولیدمثل هستند و در نتیجه بر ناباروری تأثیر منفی می‌گذارند که نیاز به ارزیابی و کنترل سمیت غلظت این نانوذرات است.
هدف: هدف از این مطالعه بررسی دوزهای مختلف نانوذرات اکسید روی بر روی بافت بیضه بود.
مواد و روش ها: 35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (12-10 هفته، 20 ± 220 گرم) به 7 گروه 5 تایی شامل گروه کنترل (موش‌ها روزانه با آب مقطر گاواژ می‌شدند)، گروه شم (موش‌ها هفته‌ای دو بار دوز به صورت داخل صفاقی آب مقطر را دریافت می‌کردند)، گروه نانوذرات اکسید روی تزریق نانوذرات اکسید روی از طریق داخل صفاقی (دوزهای mg/kg 25، 50 و 100 وزن بدن، دو بار در هفته) و گاواژ (دوزهای mg/kg 150 و 200 وزن بدن در روز) تقسیم شدند. تمام مراحل آزمایش در 4 هفته انجام شد. و سپس تستوسترون سرم و مالوندیآلدئید بافتی و سطوح قدرت آنتیاکسیدانی کاهنده آهن اندازهگیری شد و همچنین ارزیابی هیستوپاتولوژیک بیضهها انجام شد.
نتایج: یافته‌های هیستوپاتولوژیک نشان داد در گروهی که دوز mg/kg 25 نانوذرات اکسید روی را دریافت کردند، جمعیت سلولی اسپرمها کاهش پیدا کرد، گروهی mg/kg 50 و mg/kg 100 نانوذرات اکسید روی دریافت کردند، علاوه بر کاهش جمعیت سلولی اسپرمها ،ادم، پرخونی و دژنراسیون واکوئلی مشاهده شد. بیشترین میزان ضایعات در دوز mg/kg 200 مشاهده شد. همچنین بیشترین میزان سطوح قدرت آنتیاکسیدانی کاهنده آهن و سطوح تستوسترون در گروه کنترل مشاهده شد. دوز mg/kg 100 نانوذرات اکسید روی از طریق تزریق داخل صفاقی و دوز گاواژ mg/kg 150 نانوذرات اکسید روی، دوزهای مناسبی برای ایجاد مدل ضایعات تناسلی مردانه هستند.
نتیجه گیری: بنابراین نانوذرات از عوامل مضر بر روی دستگاه تولیدمثل هستند و در نتیجه بر ناباروری تأثیر منفی می‌گذارند که نیاز به ارزیابی و کنترل سمیت غلظت این نانوذرات است.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
