دوره 21، شماره 9 - ( 6-1402 )                   جلد 21 شماره 9 صفحات 758-745 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (381 مشاهده)
مقدمه: رابطه جنسی یکی از جنبه­های مهم ازدواج و یکی از راه­های ابراز صمیمیت است. ازدواج ناتمام یک مشکل رایج است که شیوع آن در ایران حدود 5/1% است و می­تواند زندگی زناشویی را به طور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد.
هدف: هدف ما بررسی کیفی این مشکل برای ارائه راه حل­های جدید و سودمند ناشی از درک بهتر این پدیده است.
مواد و روش­ها: در این مطالعه کیفی از روش تحلیل محتوای مرسوم استفاده شد. جمع­آوری و تجزیه و تحلیل داده­ها از فروردین 1392 تا فروردین 1393 با شرکت 11 زن و 5 مرد مراجعه­کننده به کلینیک اختلالات جنسی انستیتو روانپزشکی تهران و بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، تهران، ایران انجام شد. محققان پرونده مراجعه­کنندگان به این کلینیک­ها را با تشخیص ازدواج ناتمام مورد بررسی قرار دادند. ابزار ما برای جمع­آوری داده­ها مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. دو روانپزشک مجرب هیئت علمی تمام اطلاعات را بر اساس استانداردهای گزارش دستورالعمل­های تحقیقات کیفی ثبت کردند. داده­ها با استفاده از ابزار تحلیل داده­های کیفی و کدگذاری آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای اعتبار داده­ها از معیارهای گوبا و لینکلن استفاده شد.
نتایج: کدهای تجربیات شرکت‌کنندگان در شش دسته اصلی طبقه‌بندی شد که شامل: خودپنداره، عوامل درون­فردی، مشکل شریک زندگی، آمادگی برای رابطه جنسی، رابطه عاطفی بین زوج‌ها و تأثیرات ازدواج ناتمام بر زندگی شرکت‌کننده است.
نتیجه­گیری: تجارب معنی‌دار زنان شامل اضطراب مفرط نسبت به جامعه و همسر و در بین مردان احساس ضعف و احساس گناه بود. ناتوانی در برقراری رابطه جنسی بر دیدگاه آنها نسبت به زندگی تأثیر منفی می­گذارد و آسیب زیادی به درک آنها از خود وارد می­کند. ویژگی­های شخصیتی شرکت­کنندگان و خودپنداره آنها و نگرش آنها به شرکای­شان از موضوعات مهم بود.

کلمات کلیدی: عدم انجام ازدواج، ایران، جنسیت، جنسیت زناشویی، رابطه زناشویی.
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.