مقدمه: مطالعات متعددی در سراسر جهان برای ارزیابی شیوع و خطرات نسبی ناهنجاریهای مادرزادی مرتبط با سیکلهای درمان کمکباروری انجام شده است. اما اطلاعات محدودی در ایران وجود دارد.
هدف: بررسی ناهنجاریهای دستگاه تناسلی مردانه در نوزادان زنده حاصل از سیکلهای درمان کمکباروری در پژوهشگاه رویان.
مواد و روشها: این مطالعه مقطعی بر روی کودکان متولدشده پس از سیکلهای درمانی تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) از فروردین 1392 تا آذر 1394 انجام شد. شیوع اختلالات دستگاه تناسلی مردانه شامل هیپوسپادیاس، اپیاسپادیاس، کریپتورکیدیسم، میکروپنیس، و سندرم غیاب بیضه به صورت درصد گزارش شد و ارتباط بین علت ناباروری و نوع انتقال جنین (تازه یا منجمد)، سن حاملگی در بدو تولد (ترم یا نارس) و وزن هنگام تولد با این ناهنجاریهای دستگاه تناسلی مردانه با استفاده از آزمون کای اسکوئر بررسی گردید.
نتایج: در مجموع، 4409 زن باردار پس از سیکل ICSI برای بررسی ناهنجاریهای دستگاه تناسلی در فرزندانشان پیگیری شدند. از 5608 تولد زنده، 2614 نوزاد (61/46%) پسر بودند و از 2614 نوزاد پسر، 14 مورد (54/0%) دارای ناهنجاری تناسلی بودند. شیوع ناهنجاریهای مختلف کریپتورکیدیسم (34/0%)، هیپوسپادیاس (038/0%)، میکروپنیس (038/0%)، سندرم غیاب بیضه (038/0%) و اپیسپادیاس (077/0%) بود. هیچ ارتباطی بین علت ناباروری، نوع انتقال جنین (تازه یا منجمد)، سن حاملگی در بدو تولد (ترم یا نارس) و ناهنجاری تناسلی مردانه (به ترتیب 33/0 = p، 66/0 = p، و 62/0 = p) یافت نشد.
نتیجهگیری: شیوع هر یک از ناهنجاریهای تناسلی مردانه پس از سیکل ICSI نادر و کمتر از 5/0% بود و هیچ عامل مرتبط با ناباروری در این ناهنجاریها مشاهده نشد.