جمعه 7 اردیبهشت 1403
[Archive]
دوره 20، شماره 10 - ( 7-1401 )
جلد 20 شماره 10 صفحات 840-831 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aledani T H W, Al-Hayder M N, Al-Mayyahi R S. Severe deterioration in sperm parameters and testes of rats administered naproxen and diclofenac at pre-puberty: An experimental study. IJRM 2022; 20 (10) :831-840
URL: http://ijrm.ir/article-1-2352-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-2352-fa.html
اختلال شدید پارامترهای اسپرم و بیضه ها در موش های صحرایی که ناپروکسن و دیکلوفناک را قبل از بلوغ دریافت کردند: یک مطالعه تجربی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1401; 20 (10) :831-840
چکیده: (1156 مشاهده)
مقدمه: اگرچه ناپروکسن و دیکلوفناک رایجترین داروهای غیراستروئیدی مورد استفاده هستند ولی تا کنون سمیت آنها بر باروری مردانه به اندازه کافی مورد مطالعه قرار نگرفته است، به ویژه هنگامی که از این داروها قبل از بلوغ استفاده میشود.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثرات سمی مصرف ناپروکسن و دیکلوفناک پیش از بلوغ بر پارامترهای اسپرم و بیضه در موش‌های صحرایی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از 15 سر موش صحرایی نر آلبینو قبل از بلوغ (5 هفته‌ای با وزن 80-70 گرم) استفاده شد. حیوانات به 3 گروه (هر گروه 5 سر) کنترل (1/0 میلیلیتر دیمتیلسولفوکسید)، ناپروکسن (50 میلیگرم بر کیلوگرم) و دیکلوفناک سدیم (5 میلیگرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. داروها هر روز به مدت 3 هفته به صورت خوراکی تجویز شدند. اسپرم اپیدیدیم برای ارزیابی تعداد اسپرم، زنده ماندن، و مورفولوژی گرفته شد. پس از تهیه مقاطع بافتی، آنالیزهای هیستوپاتولوژیک و هیستومورفومتری بیضه انجام شد.
نتایج: وزن بدن موش‌ها در هر دو گروه ناپروکسن و دیکلوفناک نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت (به ترتیب 001/0 > p و 03/0 = p). وزن بیضه و تعداد کل اسپرم به طور قابل توجهی تنها در موش‌هایی که ناپروکسن دریافت کرده بودند کاهش یافت (به ترتیب 002/0 = p و 004/0 = p). درصد زنده ماندن اسپرم در هر دو گروه دیکلوفناک و ناپروکسن به طور قابل توجهی کاهش یافت (به ترتیب 001/0 ≥ p و 03/0 = p). علاوه بر این، افزایش معنی‌داری (001/0 > p) در درصد ناهنجاری‌های مورفولوژیکی اسپرم در هر دو گروه دریافت‌کننده دارو مشاهده شد. همچنین در هر دو گروه دارویی، یافته‌های بافت‌شناسی و مورفومتریک، ظاهر هیستوپاتولوژیک شدیدی را در پارامترهای بیضه و لوله‌های منی‌ساز نشان داد.
نتیجه گیری: تجویز ناپروکسن و دیکلوفناک در موش‌های صحرایی قبل از بلوغ آسیب قابل توجهی به پارامترهای اسپرم و بافت‌شناسی و مورفومتری بیضه وارد می‌کند. این اثرات سمی شدید میتواند منجر به ناباروری بالقوه شود.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثرات سمی مصرف ناپروکسن و دیکلوفناک پیش از بلوغ بر پارامترهای اسپرم و بیضه در موش‌های صحرایی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، از 15 سر موش صحرایی نر آلبینو قبل از بلوغ (5 هفته‌ای با وزن 80-70 گرم) استفاده شد. حیوانات به 3 گروه (هر گروه 5 سر) کنترل (1/0 میلیلیتر دیمتیلسولفوکسید)، ناپروکسن (50 میلیگرم بر کیلوگرم) و دیکلوفناک سدیم (5 میلیگرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. داروها هر روز به مدت 3 هفته به صورت خوراکی تجویز شدند. اسپرم اپیدیدیم برای ارزیابی تعداد اسپرم، زنده ماندن، و مورفولوژی گرفته شد. پس از تهیه مقاطع بافتی، آنالیزهای هیستوپاتولوژیک و هیستومورفومتری بیضه انجام شد.
نتایج: وزن بدن موش‌ها در هر دو گروه ناپروکسن و دیکلوفناک نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت (به ترتیب 001/0 > p و 03/0 = p). وزن بیضه و تعداد کل اسپرم به طور قابل توجهی تنها در موش‌هایی که ناپروکسن دریافت کرده بودند کاهش یافت (به ترتیب 002/0 = p و 004/0 = p). درصد زنده ماندن اسپرم در هر دو گروه دیکلوفناک و ناپروکسن به طور قابل توجهی کاهش یافت (به ترتیب 001/0 ≥ p و 03/0 = p). علاوه بر این، افزایش معنی‌داری (001/0 > p) در درصد ناهنجاری‌های مورفولوژیکی اسپرم در هر دو گروه دریافت‌کننده دارو مشاهده شد. همچنین در هر دو گروه دارویی، یافته‌های بافت‌شناسی و مورفومتریک، ظاهر هیستوپاتولوژیک شدیدی را در پارامترهای بیضه و لوله‌های منی‌ساز نشان داد.
نتیجه گیری: تجویز ناپروکسن و دیکلوفناک در موش‌های صحرایی قبل از بلوغ آسیب قابل توجهی به پارامترهای اسپرم و بافت‌شناسی و مورفومتری بیضه وارد می‌کند. این اثرات سمی شدید میتواند منجر به ناباروری بالقوه شود.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
