مقدمه: میزان سقط جنین پس از بارداری ناشی از فناوری کمکباروری (ART) حدود 20% است که حدود نیمی از آن بیوشیمیایی است. ارتباط بین تعداد و کیفیت تخمکها، سطح استرادیول و سقط زودرس تاکنون کاملاً مشخص نیست.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثرات پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی بر سقط زودرس در سیکلهای ART انجام شده است.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی 480 زن کاندید ART و مراجعهکننده به مرکز تحقیقات درمانی ناباروری یزد، ایران طی اسفند 1396 تا اسفند 1399 که تحت انتقال جنین تازه قرار گرفته بودند و آزمایش سرم بتای گنادوتروپین جفتی انسانی مثبت بود وارد مطالعه شدند. سطح AMH، کیفیت جنین، تعداد تخمک، سطح پروژسترون و استرادیول و سن مادر از پروندههای آنها استخراج شد.
نتایج: تفاوت معنیداری بین سن، میانگین سطح استرادیول و پروژسترون در روز تریگر، تعداد تخمکهای MII، کیفیت جنین در گروههای حاملگی بالینی مثبت و سقط زودرس وجود نداشت. به ترتیب (20/0، 34/0، 07/0، 42/0، 19/0 = p) تفاوت آماری معنیداری بین سه گروه AMH مشاهده نشد (20/0 = p) اما پس از ارزیابی با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک, میزان حاملگیهای بالینی منفی در گروه AMH زیر 1 بیشتر بود، اگرچه از نظر آماری معنیدار نبود.
نتیجه گیری: ما هیچ ارتباطی بین سقط زودرس و سطح AMH، کیفیت جنین، تعداد تخمک، سطح پروژسترون و استرادیول و سن مادر پیدا نکردیم.