پنجشنبه 1 آذر 1403
[Archive]
دوره 21، شماره 4 - ( 1-1402 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 284-277 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hegazy A A, Al-Qtaitat A I, Hegazy R A. A new hypothesis may explain human parthenogenesis and ovarian teratoma: A review study. IJRM 2023; 21 (4) :277-284
URL: http://ijrm.ir/article-1-2666-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-2666-fa.html
یک فرضیه جدید ممکن است پارتنوژنز انسانی و تراتوم تخمدان را توضیح دهد: یک مطالعه مروری. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1402; 21 (4) :277-284
چکیده: (1020 مشاهده)
پارتنوژنز (PG) یک پدیده نادر است که در انسان رخ میدهد، و درک آن ممکن است به ما کمک کند تا توضیحی برای چنین رخدادهایی ارائه دهیم. علاوه بر این، ممکن است به آشکار شدن علت تراتوم تخمدان ایدیوپاتیک (OT) کمک کند. برای توضیح وقوع PG و OT در انسان بر اساس یک فرضیه جدید، مطالعات قبلی از طریق وب سایت های علمی مرتبط و مجلات بینالمللی در مورد علل و مکانیسم هایPG و OT در انسان جستجو شد. مقالات قبلی در مورد PG انسان پراکنده بود و بیشتر شامل گزارشهای موردی بود. به نظر میرسد که PG انسان به اندازهای که قبلاً گزارش شده نادر نیست، اما ممکن است به طور خودبهخود رخ دهد و منجر به تشکیل OT شود. تفاوت بین PG و تولیدمثل جنسی در این است که PG تنوع جنینی ندارد. نمونه‌های جنینی بیوپسی شده در PG منحصراً با نمونه‌های سمت مادری مطابقت دارد. PG خودبهخودی در انسان اغلب تخریب میشود یا منجر به تشکیل OT میشود. علت و مکانیسم PG خودبهخودی در مطالعات موجود نامشخص است. در اینجا، ما این فرضیه را ارائه کردیم که در برخی موارد تخمک ثانویه و جسم قطبی اول محصور در زونا شفاف ممکن است با هم ترکیب شوند و یک سلول واحد را تشکیل دهند که تعداد دیپلوئید کروموزومها را بازیابی میکند و تقسیم سلولی را آغاز میکند تا PG را تشکیل دهد. PG آنقدرها که قبلا تصور میشد نادر نیست. این پدیده ممکن است مورد توجه قرار نگیرد یا خود را به صورت OT نشان دهد. مطالعات بیشتری برای بررسی این فرضیه توصیه میشود.
نوع مطالعه: Review article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
