مقدمه: میزان لانه گزینی پس از فناوری کمک باروری (ART) به دو عامل مهم بستگی دارد: جنین با کیفیت خوب و پذیرش آندومتر. پذیرش آندومتر عمدتاً با اندازهگیری اولتراسوند ضخامت و مورفولوژی آندومتر ارزیابی میشود.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین شاخصهای داپلر شریان رحمی / پرفیوژن آندومتر و میزان بارداری انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه مشاهدهای آیندهنگر بر روی 250 زن کاندید انتقال جنین در چرخه انتقال جنین منجمد از ژانویه 2022 تا ژولای 2022 انجام شد. برای ارزیابی پذیرش آندومتر، سونوگرافی داپلر رحم قبل از جنین انجام شد. انتقال با آندومتر با ظاهر مطلوب (ضخامت آندومتر بیشتر یا مساوی 7 میلیمتر و خط سهگانه. علاوه بر این، بیماران بر اساس حاملگی بالینی به دو گروه مثبت و منفی تقسیم شدند و شاخصهای شریان رحمی و پرفیوژن آندومتر بین این گروهها مقایسه شد).
نتایج: داپلر شریان رحمی نشان داد که شاخص ضربان بین دو گروه مثبت و منفی حاملگی بالینی تفاوت معنیداری دارد، اما شاخص مقاومت و حداکثر سرعت سیستولیک از نظر آماری تفاوت معنیداری با هم ندارند. همچنین پرفیوژن آندومتر بین دو گروه حاملگی بالینی تفاوت معنیداری داشت. پرفیوژن آندومتر در گروههای حاملگی بالینی مثبت به طور معنیداری بهتر بود.
نتیجه گیری: سونوگرافی داپلر ابزاری مفید برای ارزیابی پذیرش آندومتر است.