چهارشنبه 22 اسفند 1403
[Archive]
دوره 22، شماره 10 - ( 7-1403 )
جلد 22 شماره 10 صفحات 810-801 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.ACECR.REC.1398.002
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fazaeli H, Sheikholeslami A, Ebrahimi Z, Kalhor N, Naserpour L. Comparing intra-uterine injection of mononuclear cells and platelet-rich plasma on the pregnancy rate of women with recurrent implantation failure: An RCT. IJRM 2024; 22 (10) :801-810
URL: http://ijrm.ir/article-1-3366-fa.html
URL: http://ijrm.ir/article-1-3366-fa.html
تأثیر تزریق داخل رحمی سلولهای تک هسته‌ای خون محیطی و پلاسمای غنی از پلاکت بر پیامدهای بارداری زنان با تجربه شکست مکرر لانهگزینی: یک کارآزمایی بالینی. International Journal of Reproductive BioMedicine. 1403; 22 (10) :801-810
چکیده: (340 مشاهده)
مقدمه: شکست مکرر لانهگزینی را میتوان عمدتاً با تعامل نامناسب بین جنین و آندومتر توضیح داد. تعادل پروفایل T-helper1/T-helper2 بر لانهگزینی مؤثر جنین تأثیر میگذارد. تعدیل ایمنی آندومتر از طریق تزریق داخل رحمی سلولهای تکهستهای فعالشدهی خون محیطی (PBMCs) یا پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ (PRP) یک گزینه درمانی بالقوه کارآمد است.
هدف: هدف اصلی این مطالعه بررسی حاملگیهای بیوشیمیایی و بالینی ناشی از تجویز داخل رحمی PBMCs فعالشده و PRP در زنان RIF بود.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور در مرکز درمان ناباروری رویا جهاد دانشگاهی استان قم، از نوامبر 2022 تا آپریل 2024 انجام شد. 96 زن با حداقل 2 مورد RIF پس از لقاح آزمایشگاهی بطور تصادفی در گروههای کنترل، PBMC و PRP قرار گرفتند. به طور خلاصه، 3 میلیلیتر نمونه خون جمع‌آوری شد و PBMC ها با استفاده از محلول جداسازی Ficoll جدا شده و به مدت 72 ساعت کشت داده شدند. PRP با استفاده از سانتریفیوژ و از 10 میلیلیتر خون محیطی جدا شد. دو روز قبل از انتقال جنین، PBMC ها یا PRP به داخل حفره آندومتر منتقل شدند.
نتایج: به جز مدت زمان ناباروری که در گروه PBMC بیشتر از گروه کنترل بود، سایر خصوصیات پایه از نظر آماری تفاوتی نداشتند. همچنین میزان حاملگی بیوشیمیایی در گروه PRP (32/10) وPBMC (32/12) در مقایسه با گروه شاهد (32/3) به طور قابل توجهی بالاتر بود (027/0 = p)، در حالی که میزان حاملگی بالینی فقط در گروهPBMC (32/10) به طور معنیداری بالاتر از گروه کنترل (32/2) بود (038/0 = p).
نتیجه گیری: نه مداخلات PBMC و نه PRP برتری قابل توجهی نسبت به یکدیگر در مورد میزان بارداری بیوشیمیایی و بالینی نشان ندادند.
هدف: هدف اصلی این مطالعه بررسی حاملگیهای بیوشیمیایی و بالینی ناشی از تجویز داخل رحمی PBMCs فعالشده و PRP در زنان RIF بود.
مواد و روش ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور در مرکز درمان ناباروری رویا جهاد دانشگاهی استان قم، از نوامبر 2022 تا آپریل 2024 انجام شد. 96 زن با حداقل 2 مورد RIF پس از لقاح آزمایشگاهی بطور تصادفی در گروههای کنترل، PBMC و PRP قرار گرفتند. به طور خلاصه، 3 میلیلیتر نمونه خون جمع‌آوری شد و PBMC ها با استفاده از محلول جداسازی Ficoll جدا شده و به مدت 72 ساعت کشت داده شدند. PRP با استفاده از سانتریفیوژ و از 10 میلیلیتر خون محیطی جدا شد. دو روز قبل از انتقال جنین، PBMC ها یا PRP به داخل حفره آندومتر منتقل شدند.
نتایج: به جز مدت زمان ناباروری که در گروه PBMC بیشتر از گروه کنترل بود، سایر خصوصیات پایه از نظر آماری تفاوتی نداشتند. همچنین میزان حاملگی بیوشیمیایی در گروه PRP (32/10) وPBMC (32/12) در مقایسه با گروه شاهد (32/3) به طور قابل توجهی بالاتر بود (027/0 = p)، در حالی که میزان حاملگی بالینی فقط در گروهPBMC (32/10) به طور معنیداری بالاتر از گروه کنترل (32/2) بود (038/0 = p).
نتیجه گیری: نه مداخلات PBMC و نه PRP برتری قابل توجهی نسبت به یکدیگر در مورد میزان بارداری بیوشیمیایی و بالینی نشان ندادند.
نوع مطالعه: Original Article |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
