دوره 20، شماره 8 - ( 6-1401 )                   جلد 20 شماره 8 صفحات 690-683 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


چکیده:   (758 مشاهده)
مقدمه: میزان سقط جنین پس از بارداری ناشی از فناوری کمک­باروری (ART) حدود 20% است که حدود نیمی از آن بیوشیمیایی است. ارتباط بین تعداد و کیفیت تخمک­ها، سطح استرادیول و سقط زودرس تاکنون کاملاً مشخص نیست.
هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثرات پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی بر سقط زودرس در سیکل­های ART انجام شده است.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی 480 زن کاندید ART و مراجعه­کننده به مرکز تحقیقات درمانی ناباروری یزد، ایران طی اسفند 1396 تا اسفند 1399 که تحت انتقال جنین تازه قرار گرفته بودند و آزمایش سرم بتای گنادوتروپین جفتی انسانی مثبت بود وارد مطالعه شدند. سطح AMH، کیفیت جنین، تعداد تخمک، سطح پروژسترون و استرادیول و سن مادر از پرونده­های آنها استخراج شد.
نتایج: تفاوت معنی­داری بین سن، میانگین سطح استرادیول و پروژسترون در روز تریگر، تعداد تخمک­های MII، کیفیت جنین در گروه­های حاملگی بالینی مثبت و سقط زودرس وجود نداشت. به ترتیب (20/0، 34/0، 07/0، 42/0، 19/0 = p) تفاوت آماری معنی­داری بین سه گروه AMH مشاهده نشد (20/0 = p) اما پس از ارزیابی با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک, میزان حاملگی­های بالینی منفی در گروه AMH زیر 1 بیشتر بود، اگرچه از نظر آماری معنی­دار نبود.
نتیجه­ گیری: ما هیچ ارتباطی بین سقط زودرس و سطح AMH، کیفیت جنین، تعداد تخمک، سطح پروژسترون و استرادیول و سن مادر پیدا نکردیم.

 
نوع مطالعه: Original Article |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.